Dit jaar, op tien december, is het vijfenzeventig jaar geleden dat de Universele Verklaring van de Rechten van de Mens tot stand kwam. Deze Verklaring vormt de basis voor heel wat rechten die we in onze samenleving als evident beschouwen. Maar zijn die rechten wel zo evident als we soms denken, bij ons en elders?
Helaas moeten we vaststellen dat mensenrechten op heel wat plaatsen verre van verworven zijn. Denk maar aan wat momenteel gebeurt in het conflict tussen Israël en Palestina. De situatie in Gaza is ronduit onmenselijk.
Geen water, elektriciteit of medicijnen en rantsoenering van voedsel. Terwijl de luchtaanvallen gewoon doorgaan. Het geweld moet stoppen. Wat we vandaag zien in Gaza is een grove schending van het internationaal humanitair recht.
Voor de burgers in Gaza is elke dag een strijd om te overleven.
Meerdere organisaties en overheden, zoals onze federale regering, investeren in noodhulp voor de Palestijnen. Die humanitaire steun gaat via de Verenigde Naties naar basisvoorzieningen voor Gaza: water, voedsel, medicijnen en brandstof. Zonder een humanitair staakt-het-vuren kan deze noodhulp niet tot bij iedereen geraken. De tijd dringt.
Vooruit staat aan de kant van alle onschuldige slachtoffers en roept op tot een humanitair staakt-het-vuren.
De Gemeenteraad van Genk roept op tot een een humanitair staakt-het-vuren.