Door de lockdown, hebben duizende mensen de terril van Winterslag ontdekt. Een immense steen en afvalhoop, van de vroegere mijn van Winterslag. Helemaal bij mekaar gewerkt, door duizenden mijnwerkers. Zonder bulldozers, maar met pik en houweel. Nu heeft voor een stukje de natuur er terug bezit van genomen, met spontane paadjes van wandelaars en mountain bikers. Van boven krijg je uitzicht tot voorbij de provincie grenzen. Zelfs tot in Maaseik. Daar bevondt zich de zetel van Limcoal nv.
Na de sluiting van de mijn van Winterslag werd de terril eigendom van de stad Genk. Dank zij het vele reconversiegeld dat de mijnwerkers naar hier haalden, werd de terril helemaal heringericht, met geplaveide wandelwegen. Maar blijkbaar was er nog geld te verdienen aan de steenkool. Nu zonder mijnwerkers.
Van 1996 tot 2006 haalt Limcoal NV, met een oude techniek (zwaar water) steenkoolgruis uit de terril. Vooral het oudere deel van de terril, waar het steenpuin nog veel steenkool bevat is zeer rendabel. Toen de buit binnen was, werd de venootschap ontbonden en een vereffenaar aangesteld via een ander vennootschap van dezelfde eigenaar NV exterbel. [1]
Niet alleen de NV Limcoal werd ontbonden, ook de infrastructuur werd voor een groot gedeelte vernield en bleef er een grote krater over. Normaal moest de terril terug hersteld worden en terug aan de stad gegeven. De winst die Limcoal maakte met de steenkool was nog niet genoeg, de nieuwe NV wilde gedurende 20 jaar 200 vrachtwagens per dag vervuilde grond storten, of een totaal van 3,7 miljoen ton. Hier kwam zeer veel protest van de inwoners van Genk, vooral van de bewoners van Winterslag. En die waren furieus toen om een of andere duistere reden, de toemalige milieuminister , Joke Schauvliege, van de partij van de burgemeester, CD&V toch de toelating gaf tot storten. [2]
In oktober 2014 schorste de Raad van State echter die beslissing van Schauvliege. Het rechtscollege erkent het beroep en schrapt de toezegging aan Limcoal. Het argument is dat de omvang van het project (circa 3,7 miljoen m³ gestorte grond) en de duur ervan (20 jaar) niet in verhouding staan tot de doelstelling in het Bijzonder Plan van Aanleg, meer bepaald, het inrichten van een recreatiezone.
Limcoal kan wel nog de vooraf afgesproken taken op het terrein uitvoeren, zoals het verwijderen van de laatste steenkoolresten. Daarna wordt het gebied voor een vastgelegd bedrag verkocht aan het stadsbestuur, zodat na het afvlakken van de steile randen, kan gestart worden met het inrichten van de recreatiezone.
Limcoal gaat in beroep, maar sluit dan met de stad in april 2016 een geheime deal, om dat beroep terug in te trekken. [3]
In dec 2017 is de stad Genk dan ineens bereid om véél meer te betalen voor de terugkoop van de mijnterrils die 20 jaar geleden overeengekomen was, 100.000€. En het stadsbestuur zou ook nog de toelating gegeven hebben op toch nog 750.000m³ afvalgrond te laten storten. Nu blijkt dat deze afvalgrond afkomstig zou zijn uit de regio van Luik en Verviers.
Dit staat niet alleen compleet haaks op de planning van de stad, zoals reeds aangegeven in de meerjaren planning van 2001-2006, om van de terril en de omgeving van C-Mine een groene omgeving te maken, het doet ook vragen rijzen over alle contracten en contacten tussen de stad en Limcoal.
Daarom volgende vragen:
1)inzage in het oorspronkelijk contract tussen de stad Genk en Limcoal nv.
2)heeft de stad een negatief, een positief of een gemengd advies uitgebracht bij de aanvraag van Limcoal om afvalgrond te storten?
3)inzage en uitleg bij de deal die de stad sloot met Limcoal voor het intrekken van het beroep tegen het vonnis van de Raad van State
4)inzage en duiding bij de huidige stand van zaken inzake de terril van Winterslag.
[2] Antwoord van joke schauvliege op vraag nr. 124 van 23 november 2012 van lydia peeters